Geen drijfmest voor mais op scheurgrond

Hoe werkt stikstofnalevering van de graszode?

Het juiste moment voor het scheuren (frezen) van de graszode is meestal de eerste helft van maart. Door de nattigheid en daardoor de slechte draagkracht van het land is dit op veel plaatsen doorgeschoven naar eind maart / begin april. Wanneer de mineralisatie van de zode op tijd start, kan de mais de vrijkomende N grotendeels benutten. Dat is des te belangrijker omdat de gebruiksnorm voor stikstof bij scheuren van grasland met 65 kg per hectare wordt gekort.

Bij het tijdig en goed inwerken van de zode kan deze veel stikstof leveren Ook het tweede en derde jaar na scheuren levert de gescheurde zode nog stikstof na, want de mineralisatie gaat langer door dan één maisseizoen. Wel bestaat er een groot verschil in stikstoflevering tussen een oude en jonge zode (zie tabel) .

Hoe zit het met kalium?

Mais is een echte ‘kalivreter’. Kalium is van belang voor de stevigheid van de plant, voor de werking van een groot aantal enzymen, voor het goed functioneren van (vocht) transportfuncties in de plant en voor resistentie tegen ziektes en droogte.
Normaal gesproken is drijfmest de grootste aanvoerpost van kalium, maar in geval van mais op scheurgrond wordt er dus geen dierlijke mest aangewend. Een goed gewas mais onttrekt ruim 250 kg kali per hectare. Dit wordt bij lange na niet gehaald met nalevering uit mineralisatie van de graszode. Uit onderstaande tabel blijkt dus dat er in alle gevallen veel te weinig kalium beschikbaar komt uit mineralisatie van de graszode. Bijbemesten met kalium is dus in alle gevallen noodzakelijk.