Optimalisatie op nutriënten betekent scherper voeren naar behoefte

Advies van onze specialist13-4-2018

Hoe nauwkeuriger je weet wat de nutriëntwaarde van al je grondstoffen is, hoe beter je het mengvoer of brijvoerrantsoen kan afstemmen op de behoefte van het varken. En dat is niet alleen goed voor de groei, darmgezondheid of vleeskwaliteit, het is ook nog eens beter voor de portemonnee van de varkenshouder. We gaan in gesprek met Patricia Beckers, manager van het Nutritie & Innovatie Centrum Varkens (NIC) bij ForFarmers, over nut en noodzaak van optimalisatie op nutriëntbasis.

Om te beginnen: wat is het verschil tussen optimalisatie op grondstoffen of op nutriënten?

“Nutritionisten stellen mengvoeders en brijvoerrantsoenen doorgaans samen op basis van een bandbreedte in grondstofpercentages in combinatie met nutriënteisen zoals EW-waarde, ruw eiwit gehalte, darm verteerbaar lysine (een belangrijk aminozuur), etc. De nutriëntwaarde van een grondstof als bijvoorbeeld maïs of gerst kan echter per oogst of regio behoorlijk verschillen. Het varken heeft juist in elke fase van de groei een specifieke behoefte aan verschillende nutriënten. Het NIC doet veel onderzoek naar het ontwikkelen van nieuwe grondstoffen en naar de nutriëntwaarde van al onze grondstoffen. Doordat we hierin nauw samenwerken met Nutreco en onderzoeksinstituut Schothorst, hebben we de beschikking over een enórme database met grondstofgegevens. Zo weten we veel nauwkeuriger uit welke nutriënten de grondstof bestaat. Bij de voeroptimalisatie houden we daarom voor elk voer strakke nutriënteisen aan en kunnen de grondstofmarges wat ruimer gezet worden.”

Helder verhaal. Maar wat is hier het voordeel van?

“Het voordeel is duidelijk”, stelt Beckers. “Het gevolg van onze grote grondstof- en nutriëntkennis is dat onze voeders veel beter aansluiten bij de behoeften van het varken. Dat levert een betere groei op en een mooie karkaskwaliteit, maar óók scherpere voerkosten. En dat sluit beter aan bij de behoefte van de varkenshouder”, merkt ze fijntjes op. “Als je weet wat de nutriëntbehoefte van het varken is én wat het nutriëntaanbod per grondstof is, kan je het voer tegen zo scherp mogelijke kosten samenstellen uit de best passende grondstoffen. Je bent bovendien minder afhankelijk van de beschikbaarheid van grondstoffen. Als blijkt dat een bepaalde oogst veel mycotoxinen bevat, wegvalt of duurder wordt, kan je makkelijker switchen naar een andere grondstof.”

Is dat switchen tussen grondstoffen niet nadelig voor de smaak en voeropname dan?

“Natuurlijk hanteren we naast nutriënteisen nog steeds een maximale bandbreedte in grondstofpercentage. Zo voorkomen we grote samenstellingsverschillen tussen de ene voerlevering en de andere”, stelt Beckers de varkensboeren gerust. “Daarnaast hebben we bij Tempo-varkens uitgebreid onderzoek gedaan naar het eventuele effect van voer met extreme verschillen in grondstofsamenstellingen. Uit die proeven bleek de voeropname juist te stijgen. De varkens hoefden totaal niet aan een andere voersmaak te wennen. Kennelijk doet verandering van spijs juist eten!”

Geldt die ruime kennis ook voor bijproducten?

Beckers knikt: “In bijproducten zit veel meer variatie in nutriëntinhoud. Daarom doen wij steeds meer analyses op bijproducten en testen we op mogelijke risico’s en voedingswaarde. Onze brijvoerspecialisten kunnen zo nauwkeuriger het optimale rantsoen samenstellen”, besluit ze.